Aan de arbeid in Queensland

Hallo allemaal. Alweer twee maanden geleden dat ik m'n laatste verslag schreef. Er is weer ontzettend veel gebeurd. In het laatste verslag had ik verteld dat ik met twee Duitse jongens dwars door de outback naar Townsville was gereden. In Townsville hebben we afscheid genomen en ik heb de bus naar Ayr gepakt. Het plan was om hier meloenen te gaan plukken, maar dat liep net even anders. In het hostel kreeg ik te horen dat ik twee weken moest wachten. Het hostel was stampvol met Engelsen die al dagen aan het wachten waren voor werk. Mij niet gezien, ik ben m meteen gepeerd. Via internet had ik een baantje gevonden in Rockhampton, een mooie 700 km naar het zuiden. Buskaartje? 150 dollar! Ik ga wel liften dacht ik en zo stond ik voor het eerst in m'n leven met m'n duim langs de weg. Nog geen minuut later stopte de eerste auto. Het zal wel aan m'n betrouwbare en vriendelijke uitstraling hebben gelegen... Via een paar ritjes kwam in aan in Mackay. Van een van m'n lifts kreeg ik een hele tour door Bowen en werd ik bij m thuis uitgenodigd. Het was wel een vreemde snuiter want hij zat een liter bier achter het stuur weg te werken en hij had amper tanden meer in z'n mond maar goed, weer een ervaring rijker. Door m'n laatste lift, een business man die voor Unilever werkte, werd ik in Mackay voor de deur van een hostel gedropt. De volgende dag zou hij me daar weer oppikken om de laatste 300 km naar Rockhampton te rijden, daar moest hij namelijk ook heen. Een leuke avond gehad met backpackers in het hostel en na de nodige biertjes en een kort nachtje opgepikt en naar Rockhampton gegaan, beef capital of Australia. Gedropt in Gracemere, waar m'n farm was en daar weer opgepikt en naar de farm gebracht. Kennis gemaakt met de andere werkers en dat bleken twee Chinezen en een Duitser te zijn. Ik deelde m'n kamer met de Duitser. De accommodatie stelde niet heel veel voor. Twee zeecontainers om in te slapen en een keuken war eigenlijk meer een tafel was een inductiekoker en een broodrooster. Wel gewoon toiletten en douches. Ik heb daar 7 weken gewerkt. De boerenfamilie was vriendelijk maar het werk was niet echt vast. Dan weer een paar dagen werk dan weer vrij. En daar zat je dan in the middle of nowhere een beetje te niksen. Het werk was het oogsten van sweet potato. Achter de trekker hangt een machine die eerst alles opgraaft. Via een lopende band komt het dan omhoog. Er staan 5 mensen op die machine alles te sorteren enzovoorts. Dat was ook mijn werk. Ik heb ook veel andere dingen gedaan zoals irrigatiekanalen checken op water lekken, met een 4wd auto rondrijden, onkruid wieden, stekken knippen, planten enzovoort. Met één vd Chinese jongens kon ik het goed vinden, daar ben ik ook nog twee dagen naar een tropisch eiland geweest waar we op een parelwit strand hebben gekampeerd. We hebben op Great Keppel Island ook gesnorkeld en gezwommen en veel gave dingen gezien en gedaan. Zo hebben we een stekelvarken gezien en een gekleurde zeekomkommer van wel een meter lang! De tijd ging snel maar ik miste de gezelligheid die ik hiervoor zoveel had wel. Te weinig werkuren en te weinig leuke mensen om mij heen. De Duitse jongen was constant bezig met programmeer werk en de Chinezen spraken amper Engels en waren bijna altijd aan het slapen. Vraag me niet waarom? De laatste weken dacht ik eraan om te vertrekken maar aan de andere kant had ik de farmdays nodig voor mijn tweede jaar visum en een baantje is niet altijd snel gevonden. Op een normale woensdagmorgen komt de boer ons vertellen dat we allemaal zijn ontslagen en dat we nu weg moeten. De Duitser vroeg naar de reden en hij antwoordde een zeer vaag verhaal over veiligheid en niet luisteren etc. Terwijl ik de dag ervoor nog een appje kreeg over de oppiktijd over de volgende dag. Dit nieuws was dus heel onverwacht een twee uur na het horen van dit nieuws stond ik met de Duitse jongen te liften. Het liften ging goed en na een paar uur kwamen we aan in Gayndah. Een rondje langs de boerderijen leverde ons meteen een nieuw baantje op. Citroenen plukken. Op de tweede werkdag is er echter een trekker over m'n voet heen gereden waardoor ik de volgende twee dagen niet kon werken. Wel hebben we even Gayndah verkent. Het is de citrus capital of Australia en alles draait hier om mandarijnen en citroenen. Aan het eind van de dag zie je overal groepjes backpackers met oranje hesjes rondlopen. Citroenbomen zijn erg hoog dus werken we met ladders. Vaak sta je op het topje te balanceren om de laatste citroenen te plukken. Je krijgt betaald per bin en niet per uur dus iedereen werkt als gekken om genoeg geld te verdienen. En bijna iedereen op de farm is Frans dus je waant je bijna in Frankrijk. Er wordt ook vol geblowd op werk dus menig Fransman loopt knetterhigh rond wat soms wel hilarisch is. De boer is een vriendelijke man die de hele dag door shag rookt. Als hij klaar is met peuk 1 gaat nummer 2 aan en zo gaat dat de hele dag door. Ik hoop hier zon 10 dagen te kunnen werken en dan is het seizoen voorbij. Al met al heb ik de laatste twee maanden dus met name gewerkt voor het tweede jaarsvisum. De Sweet potato farm was wel een avontuur met een heel vreemd en abrupt einde. Aan onze werkmentaliteit kan het niet gelegen hebben want de citroenboer is ontzettend verrast door onze werksnelheid. De Fransen zijn namelijk heel lui. We verblijven in een hostel en gaan te voet naar de farm. Ik heb het hartstikke naar m'n zin hier in Gayndah en heb veel lol met de Fransen. Ik blijf nog even doorplukken en hopelijk tot over twee maanden in Nederland!
Groetjes David de citroenenplukker